در این کتاب در فصل اول مفهوم، خصوصیات، اقسام و تحول تاریخی وقف را بررسی نموده ام و نتایج بدست آمده به شرح ذیل می باشد. وقف در لغت به معنی ایستادن، اقامت کردن، منع کردن و حبس کردن است وقف در اصطلاح به حبس عین و تسبیل منفعت تعریف شده است (ماده 57 قانون مدنی ایران) بر این تعریف از وقف ایرادهایی وارد است که آن شامل حق انتفاع، حق عمری، رقبی و سکنی نیز می شود چرا که در موارد مزبور حبس عین مال و تسبیل منفعت وجود دارد.
فصل دوم کتاب بهبحث و بررسی تعریف و ماهیت تولیت و مقایسه آن به وصایت، نمایندگی و وکالت اختصاص دارد. ماهیت تولیت نمایندگی حقوقی وقف است، حدود اختیارات و مسئولیت، متولی براساس نظریه نمایندگی توجیه پذیر می باشد.
فصل سوم به تعریف مدیران وقف و اوصاف و شرایط و چگونگی نصب و عزل و اجرت آنان اختصاص دارد که می تواند راهنمای مفیدی برای واقفان و مسئولین سازمان اوقاف و امور خیریه برای نصب افراد واجد شرایط و احیانا عزل آنان باشد.
در فصل پنجم ماهیت و نوع مسئولیت قراردادی در تولیت وقف، تبیین مسئولیت مدیران وقف با مسئولیت قراردادی صحیح به نظر می رسد قانونی مدنی و قانون اوقاف و امور خیریه در این خصوص ساکت است بنابراین وجود وقف نامه و مقررات قانون و عرف را رعایت نمایند و عدم اجراء تعهدات مزبور به لحاظ ریشه آن (وقف نامه) قراردادی بوده و موجب مسئولیت قراردادی برای مدیران وقف خواهد بود توجیه مسئولیت مدنی بر این اساس موقوف علیهم را از اثبات تقصیر متولی معاف نموده و صرفا عدم اجراء وقف نامه و اثبات و رد و ضرر برای اخذ خسارات وارده کافی است.