فکر ایجاد یک مرجع قضایی جهانی برای رسیدگی به جرایم لطمه زننده به کیان بشریت یعنی جرایمی که به تدریج به عنوان جنایات بینالمللی در حقوق بینالملل عمومی یا جرایم با خصیصه جهانی شناخته شدهاند ایدهای کهن است. طرح اولیه یک دادگاه بینالمللی به سال 1919 و ایجاد کمیسیون تحقیق درباره مسوولیت مرتکبین جرایم در جریان جنگ جهانی اول باز میگردد؛ اقدامی که «پیکاری برای پایان دادن به تمامی جنگها» نامیده میشود. در سال 1920، «کمیته مشورتی حقوقدانان» توسط جامعه ملل در راستای اصولی که در سال 1919 متوقف شده بود، برای تهیه طرح دیوان دائمی دادگستری بینالمللی انتخاب گردید.توصیه شد که این مرجع همچنین «برای محاکمه جنایاتی که نقض نظم عمومی بینالملل در قانون جهانی قلمداد میگردند، صلاحیت داشته باشد»؛ موضوعی که توسط مجمع جامعه ملل مطرح شد تا سرانجام تشکیل زود هنگام آن، ذهنیتهای جمعی را مورد برآورد قرار دهد.به این صورت، کمیتهای از کارشناسان به انتخاب شورای جامعه ملل به منظور تدوین دو طرح کنوانسیون، یکی راجع به پیشگیری و مجازات تروریسم و دیگری درباره ایجاد دیوان کیفری بینالمللی به هدف محاکمه مرتکبین جرایم تروریستی انتخاب شد. جنبش ایجاد شده توسط دو دادگاه نورنبرگ و توکیو طبیعتاً مجمع عمومی سازمان ملل را در سال 1947 به سمت تدوین «قانون جرایم علیه صلح و امنیت بشری» سوق داد.
در سال 1948 مجمع عمومی، کمیسیون حقوق بینالملل را برای بررسی این موضوع که آیا ایجاد نهاد قضایی کیفری به نام «شعبه کیفری دیوان بینالمللی دادگستری» مناسب و به جا به نظر میرسد، دعوت نموده است.نویسندگان کنوانسیون 10 دسامبر 1948 دربارهی پیشگیری و مجازات جرم نسلکشی نیز خواستار تاسیس یک دادگاه بینالمللی بودند چرا که آنها در ماده شش کنوانسیون، محاکمه مسوولان جنایات نسلکشی توسط یک دادگاه جنایی بینالمللی را پیشبینی کرده بودند.
این خواسته در طول زمان نه تنها با گام نخست در مدیریت یک دادگاه بینالمللی بلکه هچنین با ترویج تدریجی اصل صلاحیت جهانی به واقعیت نزدیک شد. در سال 1973، بعد از تعویقهای بیشمار و نامعلوم، ایده دادگاه بینالمللی بار دیگر به مناسبت تصویب کنوانسیون محو و سرکوب جرم تبعیض نژادی توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد مطرح گردید. این کنوانسیون در ماده 5 خود امکان ارجاع اشخاص متهم به چنین جرمی را به دادگاه کیفری بینالمللی پیشبینی کرده است در سال 1995، مجمع عمومی تصمیم به تشکیل کمیسیون مقدماتی به منظور تهیه یک متن تلفیقی برای تصویب کنوانسیون بینالمللی گرفت که متن اولیه آن، طرح اساسنامة تدوین شده توسط کمیسیون حقوق بینالملل بود که فعالیتهای یک کمیته خاص، جایگزین عملکرد آن گردید. در دسامبر 1996، مجمع عمومی نمایندگی اعطایی به کمیسیون مقدماتی را صحه گذاشته و تصمیم به برگزاری کنفرانس بینالمللی تام الاختیار در سال 1998 برای تصویب کنوانسیون راجع به ایجاد دیوان بینالمللی گرفته است. از مارس 1996 تا مارس 1998 شش کمیته مقدماتی در نیویورک تشکیل شده است. سرانجام اساسنامه دیوان کیفری بین المللی در 17 ژوئیه 1998 به تایید نمایندگان 120 کشور رسید و با الحاق شصت کشور در 11 آوریل 2002 لازم الاجرا گشت.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.