ا لحاظ اینکه حق فسخ قرارداد در کنوانسیون به طور محدود پیش بینی شده است،
تکالیف سنگین متعددی از جمله تعهد به بازرسی کالا، تعهد به اطلاع عدم انطباق کالا به فروشنده،
تعهد به اطلاع فسخ قرارداد به فروشنده، تعهد به حفظ و نگاهداری کالا در صورت رد مبیع،
تعهد به تادیه ثمن، و تعهد به تسلم مبیع بر عهده خریدار قرار دارد.
در نوشته حاضر، بررسی می نماییم که محاکم و مراجع داوری تعهدات مصرَح در کنوانسیون را چگونه تعبیر کرده است .
طرفی که در قرارداد دارای حسن نیت است، نمی تواند بنشیند و منتظر بماند تا طرف دیگر قرارداد را نقض کند،
بلکه باید برای جلوگیری از ایجاد خسارت، تلاش کند؛
در غیر این صورت، یکی از دفاعیاتی که ممکن است، خوانده دعوی مسئولیت مدنی(عامل زیان) بیان کند،
تعهد زیان دیده به مهار و تقلیل خسارت است. مفهوم نظریه تقلیل خسارت، این است که هرگاه شخصی،
به سبب تقصیر دیگری در معرض ورود ضرر قرار گیرد، مکلف است در حد متعارف اقدامات لازم را برای جلوگیری یا کاستن از خسارت انجام دهد.
این قاعده در مواد 77 و 80 کنوانسیون بیع بین المللی کالا تجلی یافته است.
در حقوق ایران نیز با استناد به قاعده اقدام، تسبیب و لاضرر می توان وجود این قاعده را ثابت کرد.
بیع بین المللی (۱)ضرورت این تحقیق از آنجا نشات می گیرد که در پی پدیده جهانی شدن،
جنبش یکسان سازی حقوق قراردادها، حقوق ملی کشورها را تحت تاثیر قرار داده است.
بنابراین، لازم است تا ضرورت و موانع یکسان سازی حقوق قراردادها با بررسی های تطبیقی، روشن شود. در این راستا، پژوهش حاضر به بررسی قاعده تقلیل خسارت در کنوانسیون بیع بین المللی کالا (1980 وین) و حقوق ایران می پردازد.
کلیدواژه :
خسارت ،کنوانسیون وین ،نقض قرارداد ،حقوق ایران ،تقلیل خسارت