قانون تجارت ایران مهمترین مجموعه مدون قوانین مربوط به امور بازرگانی در ایران است که اساس حقوق تجارت ایران را تشکیل میدهد. این قانون در سیزدهم اردیبهشت ماه سال 1311 در ششصد ماده توسط مجلس شورای ملی تصویب شد. این قانون بر مبنای قانون تجارت 1807 فرانسه (معروف به کد ناپلئون) ترجمه و تهیه شدهاست، قریب به اتفاق حقوقدانان ایرانی قانون مذکور را ناکافی و بیش از اندازه ناقص و مبهم میدانند.
بهجز در مورد شرکتهای سهامی (که مقررات لایحه اصلاحی سال 1347 مجراست) و برخی مقررات مربوط به دلالی و ورشکستگی بقیه مقررات این قانون به قوت خود باقی است. در این قانون اصول مربوط به معاملات تجاری، دفاتر تجارتی، اسناد تجاری و چک، دلالی، حق العمل کاری، قرارداد حمل و نقل، قائم مقام تجارتی و سایر نمایندگان تجارتی، ضمانت، ورشکستگی، اسم تجارتی و شخصیت حقوقی و شرکت تجاری بیان میشود. در سال 1347 مقررات بخش شرکتهای سهامی قانون تجارت اصلاح شده و در سیصد ماده مقررات جدیدی برای شرکتهای سهامی عام و خاص وضع گردید.
از ویژگی های بارز این کتاب:
اعراب گذاری شده (تلفظ کلمات)
فهرست الفبایی بسیار جامع و دسترسی آسان به مواد قانونی
فرهنگ واژگان و اصطلاحات با تفکیک تلفظ فارسی و عربی
جدول مواعد و مهلت های قانونی
جدول اکثریت لازم قانونی
جدول تعداد دفعات و نوبت های قانونی
جدول مشخصات عمومی شرکت های تجاری
جدول مسئولیت شرکای شرکت ها و انواع مجامع عمومی
تنقیح شده (=تصحیح شده) و مطابق با آخرین اصلاحات